Ta poezja...

Istnieją różne wiersze. Na pytanie : "Dlaczego nie czytasz poezji?''. Ludzie odpowiadają: "Bo nie mam czasu", Bo nie rozumiem", "Bo ma dziwny język". No cóż... poeci postrzegają świat inaczej niż my...a może podobnie? Może przekazują myśli, których my nigdy nie potrafiliśmy "odziać" w słowa? Przedstawiam wam wiec taki wiersz.."Rozmowa".

                                    Adam Mickiewicz

                             "Rozmowa"

              Kochanko moja! na co nam rozmowa? 

Czemu chcąc z tobą uczucia podzielać, 
Nie mogę duszy prosto w duszę przelać? 
Za co ją trzeba rozdrabiać na słowa, 
Które nim słuch twój i serce dościgną, 
W ustach wietrzeją, na powietrzu stygną? 

Kocham, ach! kocham, po sto razy wołam, 
A ty się smucisz i zaczynasz gniewać, 
Że ja kochania mojego nie zdołam 
Dosyć wymówić, wyrazić, wyśpiewać; 
I jak w letargu, nie widzę sposobu 
Wydać znak życia, bym uniknął grobu. 

Strudziłem usta daremnym użyciem, 
Teraz je z twymi chcę stopić ustami, 
I chcę rozmawiać tylko serca biciem, 
I westchnieniami, i całowaniami; 
I tak rozmawiać godziny, dni, lata, 
Do końca świata i po końcu świata.

Czy te słowa nie są piękne? Jest to mój ulubiony wiersz. Romantyczny i prawdziwy...Bo trochę tak jest... ;)

Kto wie może od dziś ten wiersz stanie się waszym  ulubionym?

A wy jakie macie podejście do poezji? Jaki jest wasz ulubiony wiersz? Lubicie Mickiewicza, czy może Kochanowskiego a może zupełnie innego poetę? Piszcie w komentarzach :*